مصاحبه با شهردار کامو و چوگان (اسفند92)

یا خیرالمسئولین

نوشتاری که در ادامه ی مطلب می خوانید، توسط گاهنامه فرهنگی اجتماعی کامو و چوگان تهیه شده و مصاحبه ای است جهت معرفی اولین شهردار کامووچوگان، آقای غلامرضا بابائیان. تاریخ انتشار این شماره نوروز 1393 می باشد.

عبادت به جز خدمت خلق نیست...

اولین شهردار  کامو و چوگان روز چهاردهم بهمن سال 92 حکم خود را دریافت کرد برای ساخت زیربنایی شایسته برای عمران و آبادانی شهر. مراسم معارفه بهانه‌ای شد برای مصاحبه‌ای هر چند کوتاه با غلامرضا بابائیان اولین شهردار شهر کامو و چوگان:

معرفی کوتاه، تحصیلات و سوابق؛

این‌جانب، غلامرضا بابائیان هستم، غلامرضا به معنی غلام امام رضا، حاجت مرادی امام رضا. متولد 1356، مدرک دیپلم خود را در سال1373 از مهابادِ شهرستان اردستان دریافت کردم. بعد از آن دانشجوی دانشگاه علوم قرآنی دانشگاه قم شدم. سال 1379 فارغ التحصیل شده و بلافاصله وارد سیکل اداری وزارت کشور شدم. در حال حاضر مشغول تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه وزوان هستم و از نظر کاری دارای بیش از 10سال سابقه کاری در شهرداری هستم؛ حدود پنج سال به عنوان مسئول حراست و معاون شهردار دهق بودم، حدود هفت سال مسئول حراست شهرداری جوشقان و در پست‌های مختلف آن شهرداری بودم و پست های معاونتی را هم انجام می دادم. از 27/9/92 هم در خدمت مردم کامو و چوگان هستم.

انگیزه شما از پذیرش این مسئولیت چه بود؟

احساس من از قبول این مسئولیت منّتی است که خدا بر گردن من گذاشته است. خیلی موارد برای این گزینه انتخاب و به استانداری معرفی شدند. ولی با توجه به شناختی که اهالی به ما داشتند و شخص استاندار لطفی که داشت و از نزدیک از طریق همکاران مختلف  نماینده من را می‌شناختند این مسئولیت به عهده ما گذاشته شد. اولین و مهم‌ترین انگیزه من به خاطر اعتمادی که اهالی و استانداری به بنده داشتند، بود. و بعد از آن احساس توانمندی که در خودم دیدم که بتوانم از عهده ی این مسئولیت بر آیم، چون شرایط و پشتوانه ی اهالی را سنجیدم، اینکه خود مردم بخواهند اتفاقی بیاُفتد، این از همه چیز مهم تر است. یعنی اگر این نگرش نباشد، شهرداری ده سال هم که سابقه پیدا کند، کارهای شهرداری روی زمین خواهد ماند. بعد از این دلایل، برداشتی است که از شخصیت خودم دارم، همیشه به دنبال چیزهای جدید هستم، در محیط کاری هم همین طور. مثلاً من در کارپردازی کار کرده‌ام، مسئول خدمات موتوری بوده‌ام، در پست خدمات شهری و معاونت شهردار بوده‌ام. مسئول حراست بوده‌ام و همیشه به دنبال کار جدید هستم. این بحث شهر جدید کامو و چوگان آن بخش از روحیّات مرا پوشش می‌داد. می‌دانم کار سختی است، زحمت زیادی دارد ولی این را به عنوان یک دین به حساب می‌آورم. شرایط خیلی سختی است، اینکه بتوانیم یک پیکره را در سیستم وزارت کشور و در کشور بزرگی مثل جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسانده و منیّت و رسمیت آن را به ظهور برسانیم کار بسیار مشکلی است و حداقل یک سال زمان می‌برد تا ما بتوانیم کامو و چوگان را به سیستم اداری کشور بشناسانیم.

اولویت کاری شما در حوزه‌های شهرسازی یا فرهنگی و اجتماعی چیست؟

در زمینه عمرانی و شهرسازی، شما هر نقطه‌ای را که روی آن دست بگذارید کار عمرانی می‌خواهد و نمی‌توانیم بگوییم نقطه‌ای از شهر کار عمرانی نمی‌خواهد و به نقطهٔ مطلوب رسیده است. چشم‌انداز کارهای عمرانی حداقل هشت سال است، یعنی حداقل دو دورهٔ شهرداری. و اینکه بگوییم تا سال آینده فلان کار را انجام می‌دهیم، اصلاً چنین چیزی درست نیست. آماده سازی زیربناهای شهر برای کارهایی که در آینده باید انجام شود، یکی از اهداف و اولویت‌های اساسی ماست. یعنی مهم‌ترین اقدامی که در خصوص کامو و چوگان باید انجام شود، آماده سازی زیربناهایی است که کارهای عمرانی می‌طلبد. آن زیرساخت یا چشم‌انداز این است که در طرح جامع بیاییم و مثلاً ده سال بعد را ببینیم، امکانات سنجی کنیم، امکانات بالفعل دیده شود، قدرت و توان بیرون را در شهر متمرکز کنیم، راهکار بدهیم، راهکار بگیریم و در کل کارهای عمرانی خیلی پیچیده است و بدون کارهای زیربنایی، نتیجهٔ آن می‌شود چیزی که می‌بینیم. مثلاً اگر احداث یک پمپ‌بنزین را در نظر بگیریم، اگر کارهای زیربنایی لحاظ نشود و در این زمینه مشاوره و کار فنّی انجام نشود، ده سال بعد مثل پمپ‌بنزین‌های اصفهان خواهد شد که چند تا از آن‌ها در حال برچیده شدن است.  در بحث عمرانی بزرگ‌ترین دیدگاه و اولویتی که من خودم دارم و الحمدلله اهالی هم همراه هستند، بحث گردشگری است. گردشگری نه به این معنا که سرچشمه را درست کنیم و تمام. این شهر با توجّه به استعدادی که داراست و بستر مناسبی که در آن فراهم است _ چه در بحث گردشگری حیات وحش، گردشگری طبیعی رودخانه و... _ منطقه واقعاً عالی و مناسبی است که ما رایزنی‌هایی هم انجام داده‌ایم و وقتی بحث گردشگری به میان می‌آید با این ظرفیت فوق‌العاده کامو چوگان، صحبت از سیصد-چهارصد هکتار زمین است که می‌طلبد کار کارشناسی روی آن انجام‌شده، سرمایه‌گذارهای داخلی و خارجی جذب شوند و البته در کنار این، بحث‌های فرهنگی تفریحی خود مردم هم حتماً باید مد نظر باشد، پیکرهٔ خود شهر حتماً باید مد نظر باشد، این که شهر پارک هایی در شأنیت مردم کامو و چوگان داشته باشد. ما شاید دو الی سه سال تلاش کنیم تا بتوانیم خیابان‌های شهر را به یک جایی برسانیم که قابل‌قبول باشد و در بحث زیرساخت اگر بخواهیم وارد شویم، واقعاً خیلی کار می‌برد. دیمی می‌توان کار را انجام داد، برای مثال چاله‌ای را بدون زیرساخت با آسفالت پر کنیم که نهایتاً سال بعد نشست می‌خورد. ولی اگر اصولی بخواهیم کار کنیم حداقل دو-سه سال زیرساخت برای کارهای عمرانی بایستی آماده شود. پس مهم‌ترین قسمت گردشگری شد و در کنار آن و به صورت توأمان رسیدگی به کلیه اموری که برای زندگی مردم راحتی به همراه می‌آورد و این رفاه و آرامش مردم خیلی مهم است. و بحث گردشگری، بحث تشنج‌زایی است ولی اگر در کنار آن رفاه و راحتی مردم، امکانات و بسترسازی مورد نیاز لحاظ شود، گردشگری می‌تواند درآمدزایی بسیار عالی ای برای اینجا داشته باشد. که از یک جاهای خیلی کوچک شروع می‌شود، مثلاً شما حساب کنید شخصی یک محصولی در باغش موجود است، وقتی گردشگر آمد می‌تواند آن را کنار باغ یا منزل خود به فروش برساند. کاری که الآن در خیلی از شهرهای توریستی و گردشگری انجام می‌شود. مثلاً در چادگان، ده سال پیش یک قالب یخ هم برای استفاده نبود و سرمایه گذار آن را ترقی داد. قابلیت‌های کامو خیلی بیشتر از چادگان است و این را مسئولان استانی می‌گویند. زمینه گردشگری اینجا بسیار مساعد است ولی کارهای زیربنایی می‌طلبد... که در آینده منجر به درآمدزایی خواهد شد. از این زمینه شروع کنید تا مراحل بالاتر که چقدر می‌تواند روی بستر فرهنگی و اقتصادی شهر تأثیر بگذارد. در بحث فرهنگی مهم‌ترین هدف بنده این است که یک پایه‌ریزی ای انجام بشود که بینش و دید مردم نسبت به شهر و شهرداری تصحیح شود. متأسفانه دید بدی وجود دارد، باید سعی شود نگرش‌هایی که به صورت بد و منفی در ذهن مردم جای گرفته، از بین برود. ما اصلاً روال کارمان این نیست که بازگشت به گذشته بکنیم. یعنی از نظر منطق و علم برنامه‌ریزی هم اصلاً درست نیست که شما برای توجیه افکار مردم و روتین کردن امور، از نواقص گذشته به صورت علنی استفاده کنید. نواقص را باید بررسی کرد، آورد در کار، برنامه‌ریزی کرد تا از آن‌ها درس گرفت. ولی اعلان عمومی نواقص گذشته پریشانی به بار می‌آورد. و علاقه من این است که بتوانم یک گروهی را از جوان‌ها تشکیل دهم و در آن به تشریح و توضیح مسئله وظایف شهرداری پرداخته شود. مثلاً وظیفه اصلی شهرداری کار اجرایی است و چیزهایی که در ذهن مردم بد جا افتاده نیست. ما خیلی از کارهای خارج از وظیفه را انجام داده و می‌دهیم و افتخار هم می‌کنیم ولی اصل وظیفه شهرداری اجراست و با پرداختن به سایر امور از کارهای اجرایی باز می‌مانیم. و اگر فرهنگ شهروندی ارتقا یابد و وظایف شهرداری به مردم شناسانده شود و وظایف مردم نسبت به شهرداری تعریف شود، در نتیجه برخوردها بهتر شده، مراجعات کمتر می‌شود و کار شهرداری که بعد از ما می‌آید هم راحت تر خواهد شد. و مهم‌ترین دغدغهٔ من این است که با کمک شما جوان‌ها و اهالی این ذهنیت ایجاد شود که شهرداری متعلق به همه است و همه باید در کنار شهرداری باشند نه در مقابل آن و در همه عشق و علاقه نسبت به شهر و دیارشان و به تبع آن نسبت به شهرداری ایجاد شود.

نظر شما در مورد بافت شهری کامو و چوگان چیست؟

در بحث ظرفیت‌ها، مهم بالفعل درآوردن پتانسیل‌های بالقوه ی شهر هست که در مورد یکی از مهم‌ترین آن ها یعنی گردشگری مفصل گفتیم. اما اگر بخواهیم نمادهای شهر را بگوییم، می‌شود در زمینه معماری و ساخت و ساز اشاره کرد ، نمای شهر پر از نمادهای ضد و نقیضی شده که ریتم شهر را به هم زده. می‌توان به جای استفاده از سنگ‌های گران‌قیمت از گِل قرمز خود منطقه استفاده کرد یا مثلاً به جای سقف‌های آهنی بی‌روح با کمی هزینه بیشتر از سفال یا حداقل از ورق‌های قرمز یا سبز رنگ استفاده کرد. شما ساختمان‌های زیبای ورودی کامو را وقتی مشاهده می‌کنید می‌بینید که احساس خوبی به شما دست می‌دهد. یا استفاده از سنگ‌چین‌های سنتی و نماهای حلالی و غیره.

اقدامات و برنامه شهرداری جهت حل مشکلات اقشار مختلف، به خصوص جوانان و بانوان و استفاده از ظرفیت‌های اجتماعی کامو و چوگان در آینده چه خواهد بود؟

به نظر من هنوز خیلی زود و شعاری است که ما بگوییم برای جوانان فلان کار را انجام می‌دهیم و این بحث خیلی سنگین است و احتیاج به مشاوره با گروه‌های متخصص داشته و الحمدلله بچه‌هایی که در شهرداری کنار ما هستند هم بینش خیلی خوب و مثبتی درباره جوانان دارند. ما الآن وقتی طرح جامع شهری را اجرا کردیم یا طرح هادی را اصلاح‌کرده و ادامه دادیم و یا زیرساخت‌های گردشگری را پیکربندی کردیم، ان شا الله در ده-پانزده سال آینده اشتغال خوبی برای جوانان ایجاد می‌شود. یا من خودم علاقه دارم به همراه معتمدین و سرمایه‌گذارهای بومی رایزنی‌ها و همکاری‌هایی با شرکت‌هایی که در شهرک صنعتی راکد و بیکار مانده‌اند انجام شود تا بحث اشتغال جوانان حل شود.

اقدامات انجام‌شده در شهرداری ظرف روزهای گذشته از ابتدای آغاز به کار تا کنون چه بوده است؟

در بحث‌های ظاهری که غیر از برف‌روبی و شن پاشی و نمک‌پاشی و امور نظافتی شهر، کار خاصی نشده است چون مجال نبوده و کارهای زیربنایی مهم تری در اولویت بوده است. که البته کارهای زیربنایی هم نقص‌هایی دارد که باید رفع شود. از جمله این کارهای زیربنایی می‌شود اشاره کرد به: اخذ کد اجرایی دستگاه، تخصیص برنامه بودجه استان ، بحث زیرسازی و استعلامات مربوطه که در این مدت محدود اخذ شده، تثبیت کد شهرداری در برنامه و بودجه استان ، پیگیری اخذ ماشین آلات برای شهرداری اعم از آمبولانس، آتش نشانی، بابکت. و تاسیس شرکت خدماتی هم در دستور کار است. این کارها در این مدت محدود انجام‌شده و مثلاً همان پیگیری کد اجرایی دستگاه و تخصیص اعتبار شش ماه زمان لازم دارد. و یک شهرداری تا عملکردش را نشان دهد، چهار سال زمان لازم دارد، و شهرداری تازه تاسیسی مثل ما که فقط چهار سال وقت می‌خواهد تا مشکلات کف کار را حل کند. ولی الآن کارهایی که شهرداری می‌طلبد، همه‌اش زیربنایی است. مثلاً اگر بحث بودجه درست نباشد، ثبت کشوری نشده باشد و کدهای اداری مربوطه که ده بیست مورد هست و پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد و از حوصله مردم خارج است را نداشته باشیم، اصلاً کاری از ما بر نمی‌آید و حق‌وحقوق مردم از بیت المال تضییع می‌شود. اغلب مردم هم که در این وضعیت، بضاعت کمک به شهرداری را ندارند و اگر بخواهیم فقط و فقط امیدمان به کمک مالی مردم باشد، فکر نمی‌کنم کار صحیحی باشد. و جُدای از این امور، برنامه‌های دیگری از جمله نصب سطل زباله‌های مخصوص و یا احداث پارک تا اول تابستان را داریم که با کمک خدا و مردم انجام خواهد شد. ضمن اینکه سی درصد کار ما این امور خواهد بود و هفتاد درصد مابقی باید صرف این شود که حق‌وحقوق شهری مردم را از سیستم اداری تثبیت و اخذ کنیم و نباید دیدمان را زیاد محدود به کف خیابان‌ها و پارک ها کنیم. مثلاً شهر بزرگی مثل شاهین‌شهر بعد از چهل سال قدمت، با زیرسازی‌هایی که شده و کارهایی که صورت گرفته الآن شده چند تا پارک و خیابان و یک پروسه چهل ساله طی شده. که شهر کامو و چوگان باید حداقل در شصت سال این را طی کند و البته با ظرفیت‌های خوبی که دارد و با پیگیری‌های مُجدّانه می‌تواند این پروسه را حتی در ده یا بیست سال طی کرد. غیر از پیگیری تبلیغات هم خیلی اثرگذار است و می‌تواند سرمایهٔ سرمایه‌گذاران را به سمت کامو و چوگان سرازیر کند.

شما پیش‌دستی کرده و سوال ما را مبنی بر ظرفیت‌های ناب و بکر کامو جواب دادید و تقاضاهای مستقیم و غیرمستقیمی از مردم را هم مطرح فرمودید، اما مهم‌ترین تقاضای شما از مردم چیست؟

اصلی‌ترین تقاضایی که از مردم دارم این هست که صبر و تحمل داشته باشند. مردم اگر الآن صبر و تحمل به خرج ندهند و مثلاً بخواهند نتیجهٔ چهار سال آینده را در دو سال ببینند و خدای ناکرده نگذارند ما زیربنایی و اساسی کار را پیش ببریم و شهرداری را در فشار بگذارند، نتیجه خوبی مخصوصاً در دوره‌های آینده نخواهیم گرفت. ما إن شاء الله به تمام امور کوچک و بزرگ شهری در حد بضاعتمان رسیدگی خواهیم کرد، اما از مردم خواهشمندیم حداقل یک دوره چهار ساله را صبر و متانت و تحمل به خرج دهند و ما را در انجام کارهای زیربنایی یاری دهند. ما الآن به عنوان اولین شهردار شهر کامو و چوگان این وظیفهٔ بزرگ بر گردنمان است که اگر تا صد سال آینده هر شهرداری بیاید نتیجه و اثر کار خوب یا بد ما را خواهد دید.

جهت مشاهده اندازه اصلی تصویر، روی آن کلیک کنید.